Blasphemantur sancti dei,
sacra tractant viri rei,
violantur ornamenta,
temerantur sacramenta
hostili nequitia.
Liber vite lacerantur,
sacerdotes trucidantur,
crux et calix confiscantur,
vasa templi prophanantur,
cessant ministeria.
Disturbantur heremite,
dissolvuntur cenobite,
loca pacis sine lite
frequentantur a milite,
nulla viget regula.
Vacant laudes matutine,
silent voces vespertine,
nulla sonat psalmodia
nec auditur melodia,
claustra fiunt stabula.
Cuncti fuge consulentes,
se salvare cupientes
aurum linquunt et argentum,
servos et equos et armentum,
cara fiunt vilia.
Mulieres delicate,
que vix ibant substentate,
metu mortis perturbate
currunt pedes longe late
per terrarum spatia.
Inter artam constitutam,
defensore destitutam
gentem sprevit Hungarorum
cetus omnis amicorum
in cucta vicinia.
Qui paganos evaserunt,
sclavi captos abduxerunt,
res preclaras nobilium
rapuerunt, flebilium
detraxerunt spolia.
Candit honon et honestas,
perit robur et potestas,
iura, leges abrogantur,
possessores spoliantur
rerum patrimonio.
Languit fides, spes tabescit
et caritas refrigescit,
pudor castus erubescit
et incestus invalescit,
pudor cedit vitio.
Contra pium ius nature
sunt infantes nimis dure,
per parentes interfecti
flammis, aquis vel abiecti,
quod est nefas dicere.
Olyim Nilus et Iudea
puerorum nece rea,
nunc et nostra Panonnia
superavit nec omnia
pari madens scelere.
Persequentis timens manus
intrat templum Christianus
matris sperans auxilium;
matrem simul et filium
consumit incendium.
Hostis ensis quos subtraxit
captivatos secum traxit,
clara natos genitura
servitutis ligant iura,
miles fit mancipium.
Olyim dives Hungaria,
dum fulgeres in gloria
firma tincta. potentia,
regna vincens felicia
rerum affluentia,
Regrum tibi latitudo,
rerum clara celsitudo,
pugnatorum fortitudo,
populorum multitudo
paxque per confinia;
Per te regna sunt vestata,
set tu nunqmam superata,
fama; laude dilatata,
paradiso comparata
cum bonorum copia.
Nunc in sena tempestate
te confusam vastitate,
rerum pressam paupertate
pre virorum paucitate
regna vincunt omnia.
Tibi versit hic eventus
tanta peste turbulentus
ob peccata, que fecisti,
messuisti,
meritorum premia.
Perdidisti fame florem,
grande nomen et honorem,
sanda tua sunt polluta,
sacra loca destituta
tua pro malitia.
Dives marcet egestate,
trabeatus nuditate,
fame, gelu fatigati
micas rogant delicati
pre panis penuria.
Qui sub cancro latuerunt;
port in Iano perierunt,
hastas, arcus qui fugerunt;
elementa perimerunt
illos clade varia.
In croceis enutriti
fuge longe via triti
tanta pena sunt puniti,
quod vixerunt, set inviti,
canum cadaveribus.
Ira dei non quievit
his patratis, ymo crevit,
nam fit fames, nigratur
os mandorum, quod cibatur
humanis corporibus.
Multi facti sunt Therei
et Thereo magis rei,
dunt parentes replent neti
sua per se iugulati
viscera visceribus.
Famis malo nemo tutus,
fratrem frater persecutus
et amicos amicorum
et ignotus ignotorum
nascitur de carnibus.
Visu pulcra perierunt,
pretiosa viluerunt,
ordo, sesus, etas ruit,
qui iuvaret, nemo fuit,
in hac pestilentia.
Surge, Christe, rex virtutis,
fuga rei, spes salutis,
arma, scutum apprehende
et in hostes manum tende
regali potentia.
Salva nostram Ungariam
gravem passam angariam,
quam gens lesit Thartharina,
tua sana medicina
per celestem gratiam.
Virgo mater, roga natum
et peccatis irritatum
tua prece fac placatum,
nostrum solvat ut reatum
et pellat mestitiam,
Perdat, hostem furibundum,
reddat regrum letabundum,
hastas, arcus, tela terat,
veram nobis pacem ferat
post tantarum miserias.
Nostram, deus, sume precem,
harc a nobis aufer necem
et, fecisti quam lugere,
terso luctu fac gaudere
populi reliquias.
Et cetera. Amen.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Convento dos Capuchos
palmas das mãos nestas pedras de musgo afago o teu fôlego neste claustro oh Deus do fresco da capela me arrepia o teu sopro do teu cla...
-
Entre 1241-42 os mongóis invadiram a Hungria. Lamento pela Destruição do Reino da Hungria pelos Tártaros Escrito por um clérigo da época. Tu...
-
palmas das mãos nestas pedras de musgo afago o teu fôlego neste claustro oh Deus do fresco da capela me arrepia o teu sopro do teu cla...
Sem comentários:
Enviar um comentário